دنیای سایه

سایه خسته بود و نمی توانست متظاهر کننده ی خوبی باشد ، به همین دلیل به سمت بیرون رفت تا حالش عوض شود. حال همه خوب بود ، اما این وسط یک مشکل بزرگ وجود داشت. درد بدی به سراغ سایه آمده بود .... دست راستش بی حس و قلبش تیر می‌کشید... خودش پزشک بود و می‌دانست چه اتفاقی افتاده.. اگر آنروز طلسم به صورت غیر مستقیم به دستش نمی خورد و اشعه های سبز رنگ آن طلسم نصفه نیمه از رگ دست سایه به قلبش نمی‌رسید ، سایه اینچنین شکسته نمیشد. اما.... اگر خورده بود؟ او حتما مرده بود. اشک های سایه تا نیمه سرازیر شده بود که ناگهان حضور کسی را حس کرد . رفت و از ماشین کیفش را برداشت تا بهانه ای برای غیبت طولانی اش داشته باشد. همانطور که داشت دنبال ک...

سلام خوبید؟ ...

سلام به همگی امروز آخرین امتحان رو دادیم و..... تمام🙂🙂🙂🙂🙂 سر امتحان دنبال ادامه رمانم بودم😐😐😐😐 بسی زیبا و بسی دلنشین 🙂

_عیب نداره بابات که آدم شده ، بعدشم تو تنها نیستی که هروقت تنها بودی بگو خودم بیام پیشت ولی الان درس بچه ها مهمتره اونا دوروزه تنها بودن. +باشه به سلامت سلام برسون. سایه طوبی ، تنها قهرمان و الگوی زندگیش را بدرقه کرد. در قرارگاه وقتی طوبی رفت ، آدری پوف بلندی کشید. +اون زن کی بود؟ این هری بود که با صورتی عرق کرده این سوال را کرده بود. مالی زودتر از آدری گفت : +میشناسمش ، او زن قبلا همکلاسیم بود . دختر بزرگ اسماعیل خانه ، طوبی اسمیت ! اون زمان هم خیلی جسور و شجاع بود . همسن منه ولی خیلی جوون به نظر میاد. کسی جرعت نداره جلوش بایسته . چند روز بعد ، یعنی یک روز به شروع شدن سال تحصیلی سایه آمد. همه آن روز که طوبی آمده بود را فراموش ک...

فردا صبح بر خلاف دیشب در قرارگاه اتفاقات خوبی افتاد . اما مبصر شده بود! و خبر های جدیدی در راه بود. طوبی صبح از سایه خواسته بود که اورا به قرارگاه ببرد . وقتی سوار ماشین شدند ، سایه راه افتاد . طوبی گفت : +منو ببر اونجا. _کجا؟ +اونجا ، اون قرارگاه _واسه چی . +مگه تو نمیگی این داداش ما باز دسته گل به آب داده ، میرم سربه راهش کنم. سایه فرمان را چرخاند کشید و جلوی ساختمان آجری توفق کرد. _رسیدیم . طوبی سینه اش را جلو داد و با صلابت پیاده شد، سپس قیافه اش جدی شد . سایه این قیافه عمه طوبی را بسیار دوست داشت ، زیرا هر طور با این حالت به سراغ پدرش میرفت ، پدر از پسری لوس و عصبانی به پسری مودب و سر به زیر تبدیل میشد! طوبی با گام هایی...

سایه خسته و عصبی به سوی قرارگاه میرفت. اصلا خبرهای خوشی نداشت. در طی ۲۴ ساعت گذشته ، هری تا پای اخراج شدن رفته بود ، خودش در یک پرونده ی مهم شکست خرده بود و خانه اش هم توسط اختراعات عجیب همسایه ی عجیب و غریب او ، تا نیمه تخریب شده بود. جلوی قرارگاه پارک کرد . ماشین را قفل کرد ، سرش را روی فرمان گذاشت و تا می‌توانست گریه کرد ، نفهمید کی خوابش برده بود که با صدای تلفنش از جا پرید. پدر بود. با حالتی ناراحت گفت : +سایه ، جلسه ی اعضا برگزار شده کجایی؟  _جلوی قرارگاه. در آینه ماشین نگاهی به خودش کرد. ای وای ! صورتش بر اثر خوابیدن روی فرمان قرمز و کبود شده بود! سعی کرد تابلو نباشد که ساعتها گریه کرده است....

بیا وبلاگ 🙂🙂🙂🙂🙂 نوشین نرووووو🙂

سلام ! اینروزها تصمیم گرفته ام مانند قدیم ها برای خودم بنویسم ، فقط و فقط برای خودم.🙂🙂 اینروزها سایه غمگین شده ، شور و شوقی ندارد .☹ یاد آن روزی که دوماه قبل لوازم تحریر گرفته بودم .... بخیر 🙂 اما واقعا دلم گرفته ... دلتنگ برای عصر های تابستان زمانی که پرتو های کمرنگ خورشید در زمان عصر به برگ های درختان برخورد می‌کرد و با بازتاب پرتوهای ملایم خورشید،  منظره ی شکوهمندی به جود می آمد.  آنگاه حتی بی احساس ترین انسان ها و مخلوقات جهان با دیدن این منظره به وجد می آیند. امروز رفتیم گل مریم خریدیم این کتاب شعر خیام رو خیلی دوست دارم ، جای جای برگه هاش پر از عطر گلهاست... واقعا خاطره انگیز و خوبه.. ت...

خواهرم کلیپای کلاسشون باز کرده مکالمه معلم و دانش آموز : +چای برای چیه؟🤗🤗🤗☺☺ _ما چای میخوریم خستگی‌مون دربره😐😐😂😂😂😂